Valleien vol verrassingen

Deze morgend om 9u45 vertrokken om volgende route af te leggen vanaf Christchurch: Geraldine, Lake Tekapo, Lake Pukaki, Twizel, Omarama en om dan te kijken waar we kunnen overnachten want we hebben voor deze nacht niets vastgelegd. Het zou sowieso de langste rijdag worden van om en bij de 400km. Omdat je hier op de meeste stukken 100 mag maar regelmatig ook minder, moet je er zeker voldoende tijd voor maken.

Even buiten Christchurch kon je al zien dat we in een droog en dor gebied kwamen. Landbouw is er enkel mogelijk dankzij grote sproeiinstallaties en irrigatiesystemen. Rond 11u30 waren we in Geraldine. We zijn een paar stukken bestek gaan kopen zodat we fruit en ontbijt zelf kunnen voorzien en we hebben ons bij een artisanale Bakery tegoed gedaan aan een kop thee met gebak. Om 13u30 kwamen we aan bij het prachtig lichtblauwe Lake Tekapo waar we het standbeeld van de trouwe herdershond en de Church of the Good Shephard hebben bekeken. Dit meer staat in verbinding met het meer waar we vervolgens langs kwamen, Lake Pukaki. Ze hebben al die meren met elkaar verbonden en er kanalen tussen aangelegd om waterenergie te kunnen opwekken. Net voor het Mount Cook-uitkijkpunt aan Lake Pukaki, konden we een van de “overlopen” zien voor als er teveel water in het meer staat. Indrukwekkend zo’n massa water en de kracht die ervan afkomt. Aan het uitkijkpunt hadden we iets minder geluk, de top van de Mount Cook (hoogste berg van NZ met meer dan 3700m) zat in de wolken. Desalniettemin blijft het uitzicht de moeite waard.

De trip ging erg vlot. Om 15u sprongen we alweer de auto in en volgens de Tom Tom zouden we om 17u al in Oamaru kunnen zijn, wat eigenlijk pas voor morgen op de planning stond. Onder het motto “wat we nu rijden, dat sparen we morgen uit” zijn we dus verder doorgereden. De landschappen en valleien waar je langs komt zijn adembenemend en regelmatig gevuld met schapen, maar meer dan erdoor rijden en ernaar kijken kan je daar niet doen. We zagen op de wegenkaart dat er her en der nog dammen te zien waren, sluitstukken in heel het waterenergiegebeuren. We zijn dan ook uit nieuwsgierigheid gaan kijken naar de Benmore Dam en wat je daar voor schouwspel zag… ik kan alleen maar zeggen, kijk eens naar de foto’s. Die zeggen meer dan wat ik beschrijven kan.

Net voor we de bergen weer uitreden, kwamen we nog een dam tegen. In het gedacht dat het allemaal wel wat bescheidener zou zijn, zijn we niet gestopt. Ik keek toch even achterom en het was enorm. Helaas hebben we daar dus geen foto’s van. Kor t daarna is het ook beginnen regenen. Gelukkig zijn de wegen hier goed maar je komt op bepaalde stukken echt niets of niemand tegen. De snelweg heeft meestal ook maar 2 rijvakken, een voor elke richting.

Om 17u30 stonden we aan het informatiecentrum van Oamaru waar we een hotel hebben (laten) boeken. Het is iets luxueuser dan de gevangenis vandaag. Hier vlakbij zijn twee plaatsen waar pinguins aan land komen. We zijn daarstraks gaan kijken naar de baai waar de geeloogpinguin huist. We hebben geluk gehad en hebben er 3 kunnen zien met de verrekijker. Speciale beesten, pinguins.

Morgen leidt de weg langs de kust via Moeraki naar Dunedin waar we een Royal Albatros Center gaan bezoeken.