Van winterjas tot topje

Na een tijdje werkelijk offline en volledig afhankelijk te zijn van de natuur, zijn we weer in de bewoonde wereld. Onze trip van Dunedin – stad aan de oostkust - naar Te Anau – inlandse stad (dorp) aan een groot meer – is vlot verlopen. Bij aankomst zijn we meteen naar het informatiepunt gegaan om te kijken of we die dag nog naar de Glowworm Caves (de gloeiwormgrotten) konden. Ondanks het hoogseizoen was er nog keuze te over. Omdat het eerst een half uur varen is, leek het ons wel leuk om de avondtrip van 20u15 te doen, dus hebben we deze dan ook geboekt.

Van de vrije namiddag hebben we gebruik gemaakt om kleren te wassen en te drogen in de “laundry” van het hotel. Het schone ondergoed begon schaars te worden :). Boodschappen gedaan, nep-thai en nep-wiener schnitzel gegeten, lange broek en bottines aangetrokken, klaar voor vertrek. Om 20u15 vertrok de boot met ons en zo’n 40 Chinezen erop naar de grotten. Daar aangekomen werden we in groepjes van 12 verdeeld. Met een gids gingen we de grot in waar we het eerste stuk gebukt moesten gaan. Voor mij niet zo’n probleem, maar er bestaan grotere mensen dan ik hé :). Hoe verder we gingen, hoe groter de grot werd en hoe mooier. Op een gegeven moment kwamen we aan een ondergronds meer waar gelukkig niet zoveel stroming op zat als op de rivier die ervanaf kwam. Daar zijn we in een bootje gestapt. De gids trok de boot over het water via kabels die eroverheen gespannen waren al kon je dat nauwelijks zien. Het was pikdonker en het enige wat je zag, waren gloeiwormpjes in de gewelven. Het lijken kleine blauwe ledlichtjes. Het was onbeschrijflijk mooi om zien! Uiteraard mochten we daar geen foto’s maken dus laat jullie fantasie maar werken.

De check-out tijd in NZ is 10u, dus om 10u15 waren we al weer op pad van Te Anau naar de Milford Sound, een van Nieuw-Zeelands grootste fjorden. De weg ernaartoe voorspelde al veel goeds. Het is een behoorlijk verlaten natuurgebied met her en der een uitkijkpunt langs de weg. De Homer-tunel heeft de Milford Sound toegankelijk gemaakt voor verkeer. Het kan gebeuren dat je even moet wachten voor je erdoor mag want het is maar een 1-baans tunnel. Uitkijken dan voor kea’s (bergpapegaaien) want die houden van al wat rubber is en dus ook van auto-onderdelen. We waren behoorlijk op tijd voor ons avontuur op de Milford Sound.

Om 16u15 konden we aan boord gaan van het schip de Milford Wanderer (zie foto’s). De boot kan 60 passagiers meenemen, maar we waren nog niet met de helft. Heel goed, op die manier hadden we een gezellig kleine groep en had iedereen een de 4 persoonskajuit voor zichzelf. In het begin is het wel onwennig: op een varend schip, een hoop vreemde mensen bij elkaar, veel wind en wat regen, storm en regen die voorspeld waren voor aankomende nacht, de bemanning die er de sfeer in probeert te brengen… en daar zeker in geslaagd is! Na een bord pompoensoep en na een klein rondje op de fjord, zijn we aan anker gelegd in het midden van een rustige baai. Daar konden we kiezen: kayakken of een toer in een motorboot. Dat laatste had ik nog nooit gedaan, dus zijn we meegevaren met de lolbroek van de bemanning. Hij was niet alleen goed in grappen vertellen maar heeft ons ook wat wijzer gemaakt over fauna en flora in de Milford Sound. Terug aan boord kregen we verse “blue cod” (ik denk dat cod kabeljauw is) met puree, gestoomde groenten en pestosaus. De bemanning had duidelijk ook kooktalent! Intussen hadden we kennis gemaakt met andere passagiers en hebben we gezellig zitten kletsen. Buiten was niet zoveel te zien buiten laaghangende wolken, wind en regen. Na een al even lekker dessertje en nog wat gebabbel zijn we om 22u30 gaan slapen. Op dat uur gingen ook bijna alle generatoren uit en kon er niet meer gedoucht worden. Er was zo goed als geen deining op het water en we hebben heerlijk geslapen. ’s Nachts opstaan om naar het toilet te gaan op een boot heeft ook wel iets. Je moest naar het dek, wat trouwens “vlekkeloos” is verlopen :).

Om 6u15 hadden we de wekker gezet. Waarom zo vroeg opstaan tijdens de vakantie? Wel, om 6u30 gingen we alweer varen en ontbijt was te krijgen tot 7u30. Het voorspelde weer is voor een keer niet gekomen. De hemel was uitgeklaard en we konden koers zetten richting zee. Een prachtig schouwspel kwam ons tegemoet: de opkomende zon in de fjord, leuke hoge golven op zee, omliggende bergtoppen die zichtbaar werden, voorbijzwemmende zeeleeuwen en dolfijnen. Het waren niet van die grote dolfijnen zoals wij ze kennen, maar een kleine donkergrijze soort en ze hadden nog kleintjes. Het was de kers op de taart en dan… terug aangemeerd en de auto ingestapt naar Queenstown.

We moesten terug de Milford Road helemaal af tot aan Te Anau. Die weg was met de zon erop, nog tien keer mooier. Het was intussen ook behoorlijk warm geworden (tegen 30°C). 30 km voor Queenstown zijn we gestopt in Kingston en hebben daar iets genuttigd in een heel oud treinstationnetje. Je kon er een trip maken van 1,5u in een echte ouderwetse stoomtrein. Prachtig ding! We zijn niet opgestapt maar hebben genoten van het uitzicht op het Wakatipu-meer. Hieraan ligt ook Queenstown, dus het was niet ver meer.

We zitten in een hotel een eindje buiten het bruisende centrum van Queenstown met zicht op het meer. De stad is gekend voor z’n avontuurlijke sporten: bungee jumpen, jetboat en speedboat varen, parapentespringen, helikoptervluchten, etc… je kan het zo gek niet bedenken of het kan. Je ziet hier dan ook heel veel toeristen. Wij willen het iets rustiger houden en wilden met de téléférique naar het uitkijkpunt boven de stad en ergens lekker gaan eten. We zijn naar het informatiecentrum gegaan om een en ander uit te zoeken en ons te laten adviseren. Folders en affiches zat daar, voor ieder absoluut wat wils. Net voor ons stonden twee Duitse dames die bloedserieus aan de hostess achter de balie vroegen “Is there anything to do in Queenstown?”. We hadden het moeilijk onze lach in te houden en hebben er nadien met de hostess hartelijk om gelachen.

We hebben ons plan uitgevoerd en zijn met de “Gondola” naar het uitkijkpunt gegaan. Je hebt daar een prachtig overzicht op het meer en de twee valleien waarin het ligt. Na wat foto’s en het aanschouwen van een paar bungee jumps, zijn we in de stad Thais gaan eten.
Morgenvoormiddag gaan we het Kiwi & Birdlife park bezoeken en daarna leidt de weg naar Wanaka. Dat ligt slechts op 70 km van hier en – het begint te wennen – aan een ander meer, Lake Hawea.

Foto's van Milford Sound:
http://www.facebook.com/album.php?aid=2014730&l=5ceeb&id=1014935432

Foto's van Queenstown:
http://www.facebook.com/album.php?aid=2014732&l=5e1bc&id=1014935432