De laatste...
Door: Nele
Blijf op de hoogte en volg Nele
11 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Kerikeri
Hier ben ik weer met een laatste verhaal uit Nieuw-Zeeland. Eergisteren zijn we op daguitstap geweest naar het noordelijkste punt van het land, Cape Reinga. De eerste tussenstop werd gemaakt in een national park waar grote kauri-bomen staan. Het zijn echt gigantische bomen die zeker 2000 jaar oud zijn. Heel indrukwekkend! De volgende tussenstop was rond 10u voor de “morning tea”. Aangezien het regende en dus niet zo warm aanvoelde, was een theetje wel welkom. Omdat de laatste 90km naar de kaap niets meer te vinden is, werd er om 11u15 al halte gehouden voor de lunch. Elk een lekker pak friet voor 1,2 euro ’t stuk, dat heeft gesmaakt. Om 12u weer vertrokken en om 13u waren we bij Cape Reinga… helemaal in de mist! Zit je drie uur in een bus… geen kaap te zien, wat trouwens erg vreemd is voor een punt waar het steeds waait. Waren de wolken er niet geweest, dan hadden we de Tasman Zee en de Grote Oceaan in elkaar kunnen zien vloeien. Helaas dus.
Na een klein half uurtje rijden waren we aan de sand dunes (zandduinen). Dat zijn heel hoge duinen waar je met een surfplank vanaf kan glijden. Net zoiets als zakglijden in de sneeuw. Tjeerd z’n record stond op 2x en dat wilde hij natuurlijk verbreken. Je vraagt je af wat er dan zo moeilijk is aan glijden,… het omhoog klimmen! Het was er behoorlijk warm want de zon scheen er en de duinen zijn heel hoog. Ik heb van z’n 3e glijbaan (record gebroken!) een filmpje gemaakt. Hij was helemaal op na die drie keer en zat behoorlijk onder ’t zweet en ’t zand. We zijn een stuk verdergereden naar 90 mile beach waar hij zich heeft kunnen verfrissen in de zee. De 90 mile beach is een 90km lange kustlijn waar je met aangepaste voertuigen overheen kan rijden. Het is ook een officiële snelweg, de state highway 10. We hebben het helemaal afgereden met de bus die daar op voorzien is. Her en der steken verroeste autowrakken uit het zand. Die auto’s waren er dus niet op voorzien en hebben zich er toch aan gewaagd.
Na nog een tussenstop voor een ijsje en een kauri-houtwinkel zijn we terug gereden naar Kerikeri. Die avond hebben Scott en Vanessa voor ons gekookt. Het heeft ons weerom gesmaakt, kiwi-BBQ! De twee dagen die volgden, wilden we rustig houden en doorbrengen met Vanessa. Aangezien de economie hier niet super gaat en de mensen geen elektronica willen kopen, heeft de baas haar nog twee weken langer vrij gegeven. Niet erg fijn, maar wel leuk dat ze nu alle tijd heeft om met ons op te trekken. Dinsdag was het weer erg slecht (veel regen, gelukkig nog steeds warm) en besloten we twee wine tastings te gaan doen. De wijnen blijven hier niet te versmaden. We hebben dan ook nog wat aangekocht om gezellig samen op te drinken. ’s Avonds hebben we met een voornamelijk Nederlands gezelschap afgesproken om te gaan eten tegenover het oudste huis van NZ wat in Kerikeri staat. Evert, iemand uit ons gezelschap, is er kok maar had de avond vrij genomen. Het was enorm gezellig en we hebben hard gelachen.
Vandaag ben ik opgestaan met de zon, al heeft die het niet lang getrokken. De hele voormiddag hebben we behoorlijke buien gehad. In de voormiddag zijn we naar de winkel gegaan om alles te halen voor ’s avonds. Het gezelschap van gisterenavond was uitgenodigd om ’s avonds bij ons te komen eten. Ik wilde met alle plezier koken voor de leuke bende waarmee we hier hebben opgetrokken en als dank voor de gastvrijheid. Op het menu stond pasta met verse tomaten-look-uien-courgette-champignons-vis-scampi-saus en parmesaanse kaas ;-). Op de middag al aan begonnen en om 15u ben ik mee het zwembad ingedoken want de zon kwam er af en toe door. Het heeft me nog een klein beetje meer kleur gegeven. Tegen 18u was iedereen er en had de saus lang genoeg opgestaan… Ze zeiden dat ze ’t lekker vonden ;-). Rond 21u hebben we afscheid genomen want de kinderen van Evert en Janet moesten hun bed in.
We hebben zonet alle foto’s uitgewisseld en plannen gemaakt. Het is bijna middernacht en morgenvroeg om 7u gaat de wekker. We vliegen om 9u30 van Kerikeri naar Auckland, dus moeten we om 9u daar ten laatste zijn (leve de kleine luchthavens!). Iedereen ziet op tegen het afscheid, maar het zal een tot ziens en geen vaarwel zijn. Dat lijken me mooie woorden om ook achter dit verhaal een punt te zetten. Ik wil jullie bedanken voor de leuke reacties en het volgen van onze avonturen. Zeker en vast tot gauw in België of in Nederland!
Na een klein half uurtje rijden waren we aan de sand dunes (zandduinen). Dat zijn heel hoge duinen waar je met een surfplank vanaf kan glijden. Net zoiets als zakglijden in de sneeuw. Tjeerd z’n record stond op 2x en dat wilde hij natuurlijk verbreken. Je vraagt je af wat er dan zo moeilijk is aan glijden,… het omhoog klimmen! Het was er behoorlijk warm want de zon scheen er en de duinen zijn heel hoog. Ik heb van z’n 3e glijbaan (record gebroken!) een filmpje gemaakt. Hij was helemaal op na die drie keer en zat behoorlijk onder ’t zweet en ’t zand. We zijn een stuk verdergereden naar 90 mile beach waar hij zich heeft kunnen verfrissen in de zee. De 90 mile beach is een 90km lange kustlijn waar je met aangepaste voertuigen overheen kan rijden. Het is ook een officiële snelweg, de state highway 10. We hebben het helemaal afgereden met de bus die daar op voorzien is. Her en der steken verroeste autowrakken uit het zand. Die auto’s waren er dus niet op voorzien en hebben zich er toch aan gewaagd.
Na nog een tussenstop voor een ijsje en een kauri-houtwinkel zijn we terug gereden naar Kerikeri. Die avond hebben Scott en Vanessa voor ons gekookt. Het heeft ons weerom gesmaakt, kiwi-BBQ! De twee dagen die volgden, wilden we rustig houden en doorbrengen met Vanessa. Aangezien de economie hier niet super gaat en de mensen geen elektronica willen kopen, heeft de baas haar nog twee weken langer vrij gegeven. Niet erg fijn, maar wel leuk dat ze nu alle tijd heeft om met ons op te trekken. Dinsdag was het weer erg slecht (veel regen, gelukkig nog steeds warm) en besloten we twee wine tastings te gaan doen. De wijnen blijven hier niet te versmaden. We hebben dan ook nog wat aangekocht om gezellig samen op te drinken. ’s Avonds hebben we met een voornamelijk Nederlands gezelschap afgesproken om te gaan eten tegenover het oudste huis van NZ wat in Kerikeri staat. Evert, iemand uit ons gezelschap, is er kok maar had de avond vrij genomen. Het was enorm gezellig en we hebben hard gelachen.
Vandaag ben ik opgestaan met de zon, al heeft die het niet lang getrokken. De hele voormiddag hebben we behoorlijke buien gehad. In de voormiddag zijn we naar de winkel gegaan om alles te halen voor ’s avonds. Het gezelschap van gisterenavond was uitgenodigd om ’s avonds bij ons te komen eten. Ik wilde met alle plezier koken voor de leuke bende waarmee we hier hebben opgetrokken en als dank voor de gastvrijheid. Op het menu stond pasta met verse tomaten-look-uien-courgette-champignons-vis-scampi-saus en parmesaanse kaas ;-). Op de middag al aan begonnen en om 15u ben ik mee het zwembad ingedoken want de zon kwam er af en toe door. Het heeft me nog een klein beetje meer kleur gegeven. Tegen 18u was iedereen er en had de saus lang genoeg opgestaan… Ze zeiden dat ze ’t lekker vonden ;-). Rond 21u hebben we afscheid genomen want de kinderen van Evert en Janet moesten hun bed in.
We hebben zonet alle foto’s uitgewisseld en plannen gemaakt. Het is bijna middernacht en morgenvroeg om 7u gaat de wekker. We vliegen om 9u30 van Kerikeri naar Auckland, dus moeten we om 9u daar ten laatste zijn (leve de kleine luchthavens!). Iedereen ziet op tegen het afscheid, maar het zal een tot ziens en geen vaarwel zijn. Dat lijken me mooie woorden om ook achter dit verhaal een punt te zetten. Ik wil jullie bedanken voor de leuke reacties en het volgen van onze avonturen. Zeker en vast tot gauw in België of in Nederland!
-
11 Februari 2009 - 12:26
Jessica:
Ik heb erg van de verhalen genoten. Goede terugreis!! -
11 Februari 2009 - 13:45
Winy:
En nu thuis lekker uitrusten van de vakantie !
Heerlijk weer in je eigen bed en nagenieten van alle belevenissen.
liefs
Winy -
11 Februari 2009 - 15:33
Herman:
Behouden terug vlucht.
Nou het was een hele reis zeg.
Wij hebben erg meegenoten van de reis door alle verhalen.
Gr.
Herman -
11 Februari 2009 - 16:52
Luc:
Ik ga het nog 1 keer zeggen: 2kg groene kiwi's, niet te rijp!
Tot spoedig. -
12 Februari 2009 - 08:16
Ingrid:
Ha die Nele en Tjeerd
Wat is de vakantie snel voorbij gegaan he ? Een hele goede terugreis en tot volgende week :-((( -
12 Februari 2009 - 14:46
MTENBRINKE:
Nele en TJEERD.
welkom te home/Opa heeft genoten.Maar ben blij dat je weer thuis komt.Gegroet Opa. -
12 Februari 2009 - 19:52
Inge:
Bijna thuis... Joehoew!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
