De Fox en de Franz
Door: Nele
Blijf op de hoogte en volg Nele
27 Januari 2009 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Zondagvoormiddag (25 jan) zijn we het Kiwi & Birdlife Park gaan bezoeken in Queenstown. Het was niet zo groot maar gaf wel een duidelijk beeld van welke dieren hier wel maar ook niet inheems zijn. We hebben er ook kennis gemaakt met de kiwi bird. Voor alle duidelijkheid, als je het hier over een kiwi hebt, dan heb je het over een inwoner van NZ. Bedoel je iets anders dan moet je specifiëren: kiwi bird, kiwi fruit, … ’t Is trouwens een heel speciale vogel. Het heeft geen vleugels, enorm ontwikkelde poten en kan dus snel lopen, een heel lange snavel waarmee hij voedsel tot 20cm onder de grond kan ruiken, veren die op pels lijken, en het vrouwtje legt eieren die ongeveer de grootte hebben van de helft van haar lichaam.
Tijdens een korte voorstelling hebben we nog een paar dieren van dichtbij kunnen zien. De tuatara bijvoorbeeld, een reptielensoort die reeds 220 miljoen jaar geleden is ontstaan. Die beestjes hebben dus de dinosauriërs nog gekend. Een ander dier is de possum. Daarvan zijn er ooit 400 van Australië naar NZ gebracht voor de bontkweek. Helaas zijn er toen ontsnapt en zijn het er nu zo’n 50 miljoen… Een echte plaag dus. Te bedenken ook dat het er nog niet zo lang geleden 80 miljoen waren. Nieuw Zeeland had oorspronkelijk geen zoogdieren. Door kolonisatie en zo van die domme beslissingen zoals ik net al vertelde, zijn er nu dus wel possums, marters, wezels, fretten, ratten, katten, honden, geiten, schapen, herten, … Op zich zijn het “maar” groeneters en knaagdieren maar door hun grote aantal eten de wilde knaagdieren per dag zo’n 25 miljoen ton aan natuur op en als ze niet genoeg hebben, vergrijpen ze zich aan vogels. Op die manier worden ook kiwi birds, albatrossen, pinguïns en andere zeldzame soorten bedreigd. De kolonisatie en de mens hebben dus het hele evenwicht wat er was, verstoord maar ze proberen er alles aan te doen om dat te herstellen. De boerderijdieren zullen ongetwijfeld niet verdwijnen want die vormen een groot onderdeel van hun economie in de vorm van wol, kaas, melk en vlees. Er is ons veel duidelijk geworden de voorbije week.
Na ons eerste gezamenlijke bezoek aan MacDonalds zijn we richting Wanaka gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt om naar de beroemde bungy jump brug te gaan kijken. Om de kriebels te krijgen! Daartegenover, maar wel uit ons zicht, lag een wijnchateau genaamd “Van Asch”, wat mij behoorlijk Vlaams in de oren klonk. We zijn er niet voor gestopt omdat we nog veel chateaus op onze weg gaan tegenkomen en bezoeken. Na een goed uur rijden, kwamen we aan in Wanaka waar veel leven was. Volgens de dame van het motel kwam dat gewoon door het goede weer. Daar hebben wij ook nog even gebruik van gemaakt om een korte wandeling te maken langs het meer, Lake Wanaka. Die avond vroeger naar bed want de volgende morgend moesten we op tijd vertrekken.
Om 8u30 waren we al op weg richting Fox Glacier. We hebben onderweg nog even halt gehouden bij de Blue Pools. Tjeerd had er mij al over verteld en het was niks gelogen: zo blauw en zo mooi! Het water was ook niet al te koud want meerdere mensen namen er een duik. Op zich niet zo erg dat we niet lang konden blijven want het stikte er van de sandflies. Die zien eruit als fruitvliegjes maar ze bijten en laten bulten achter zoals een mug die eveneens ferm jeuken. Gelukkig hebben we van Vanessa goed spul met veel DEET gekregen. Onze weg leidde vervolgens over de Haast Highway met op het hoogste punt de Haast Pass. Een mooie route door het regenwoud. Tegen de middag waren we in Fox Glacier waar we nog net tijd hadden om in te checken, iets te eten en ons aan te melden voor een bezoek aan – de naam verraadt het al – de Fox Glacier. Het is een van de twee gletsjers die tot aan het regenwoud komen op korte afstand van de kust.
We waren blij dat onze bergbottines goed genoeg bevonden werden door de gidsen. Je eigen schoenen en sokken lopen toch altijd beter. Met een busje werden we tot aan de parkeerplaats van de gletsjer gebracht. Daar begon onze halve dagtocht. Onze gids Passang, een Nepalees, had er behoorlijk zin in en heeft ons veel verteld. Het eerste stuk was niet zo steil en ging tot vlak onderaan de gletsjer. Vervolgens moesten we 800 trappen van verschillende hoogte omhoog klimmen. Die trappen hebben ze gemaakt omdat alles er veel te makkelijk wegspoelt. Het blijft tenslotte regenwoud. Voor mij lag het tempo van de groep iets te hoog, maar dat hield mij niet tegen. Net voor de gletsjer kregen we een houten stok met een ijzeren punt eronder en moesten we ook de crampons (stijgijzers) aantrekken die ze vooraf hadden uitgedeeld. Toen begon pas echt de gletsjertocht. De gids ging voorop met een pikhouweel waarmee hij tredes hakte in het ijs om het meer bewandelbaar te maken. Het was spannend en prachtig! We gingen dezelfde weg terug en waren blij dat we bij de bus waren. We voelden het in onze benen, die 800 trappen op en af en het ijswandelen. Moe maar zeker en vast voldaan.
Vandaag zijn we rond 10u vertrokken richting Greymouth. Onze eerste stop was al na 25 km aan de Franz Jozef Glacier, de tweede gletsjer die tot aan het regenwoud komt. Hier hebben we niet zover voor gewandeld en waren tevreden met een paar foto’s vanop afstand. Onze volgende stop was Hokitika, een dorp waar de jade-nijverheid bloeit. Je kon er de slijpers aan het werk zien maar veel meer dan jade was er niet te zien. Na een hamburger (ja, zelfs ik eet af en toe een hamburger) zijn we weer de auto in gesprongen. 10 km voor Greymouth zijn we naar Shantytown gereden, een replica van een goudmijnwerkersdorp uit 1870. We hebben er een ritje op een stoomtrein gemaakt en hebben goud mogen zeven zoals je dat wel eens in films ziet. De paar schilfertjes die we hadden, kregen we mee. Het was leuk om dat eens zelf te mogen doen. Nog in het dorp kon je zien hoe de houtzagerij werkte met stoommachines, hoe de brandweerwagens (karren) eruit zagen, hoe kinderen naar school gingen, wat voor leuke instrumenten de dokters van toen hadden, etc…
Onze route van vandaag eindigde zoals ik al zei in Greymouth. Een plaats aan de kust waar het heel rustig en veel minder toeristisch is. Gelukkig hebben ze hier wel elektronicawinkels want Tjeerd z’n fototoestel heeft na 7 jaar de geest gegeven. Eerst wilde alleen het schuifje voor de lens niet meer sluiten maar daarstraks lukte het zelfs niet meer om foto’s te nemen. Aangezien de kiwi dollar nog steeds zwak staat tov de euro, heeft Tjeerd zich hier een nieuwe Canon aangeschaft.
Morgen zouden we normaal naar Westport rijden, hier 110km vandaan, maar we hebben onze plannen gewijzigd. We hebben van velen voor en tijdens de reis gehoord dat het Abel Tasman National Park zo ontzettend mooi is, vooral de paradijslijke stranden. Aangezien we voor morgenavond nog geen hotel hebben vastgelegd, kunnen we dus richting dat park rijden om het de volgende dag te gaan verkennen bv per zeekayak. Meer daarover dus in ons volgende verslag.
Foto's van Fox Glacier.
http://www.facebook.com/album.php?aid=2014928&l=6a42c&id=1014935432
Tijdens een korte voorstelling hebben we nog een paar dieren van dichtbij kunnen zien. De tuatara bijvoorbeeld, een reptielensoort die reeds 220 miljoen jaar geleden is ontstaan. Die beestjes hebben dus de dinosauriërs nog gekend. Een ander dier is de possum. Daarvan zijn er ooit 400 van Australië naar NZ gebracht voor de bontkweek. Helaas zijn er toen ontsnapt en zijn het er nu zo’n 50 miljoen… Een echte plaag dus. Te bedenken ook dat het er nog niet zo lang geleden 80 miljoen waren. Nieuw Zeeland had oorspronkelijk geen zoogdieren. Door kolonisatie en zo van die domme beslissingen zoals ik net al vertelde, zijn er nu dus wel possums, marters, wezels, fretten, ratten, katten, honden, geiten, schapen, herten, … Op zich zijn het “maar” groeneters en knaagdieren maar door hun grote aantal eten de wilde knaagdieren per dag zo’n 25 miljoen ton aan natuur op en als ze niet genoeg hebben, vergrijpen ze zich aan vogels. Op die manier worden ook kiwi birds, albatrossen, pinguïns en andere zeldzame soorten bedreigd. De kolonisatie en de mens hebben dus het hele evenwicht wat er was, verstoord maar ze proberen er alles aan te doen om dat te herstellen. De boerderijdieren zullen ongetwijfeld niet verdwijnen want die vormen een groot onderdeel van hun economie in de vorm van wol, kaas, melk en vlees. Er is ons veel duidelijk geworden de voorbije week.
Na ons eerste gezamenlijke bezoek aan MacDonalds zijn we richting Wanaka gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt om naar de beroemde bungy jump brug te gaan kijken. Om de kriebels te krijgen! Daartegenover, maar wel uit ons zicht, lag een wijnchateau genaamd “Van Asch”, wat mij behoorlijk Vlaams in de oren klonk. We zijn er niet voor gestopt omdat we nog veel chateaus op onze weg gaan tegenkomen en bezoeken. Na een goed uur rijden, kwamen we aan in Wanaka waar veel leven was. Volgens de dame van het motel kwam dat gewoon door het goede weer. Daar hebben wij ook nog even gebruik van gemaakt om een korte wandeling te maken langs het meer, Lake Wanaka. Die avond vroeger naar bed want de volgende morgend moesten we op tijd vertrekken.
Om 8u30 waren we al op weg richting Fox Glacier. We hebben onderweg nog even halt gehouden bij de Blue Pools. Tjeerd had er mij al over verteld en het was niks gelogen: zo blauw en zo mooi! Het water was ook niet al te koud want meerdere mensen namen er een duik. Op zich niet zo erg dat we niet lang konden blijven want het stikte er van de sandflies. Die zien eruit als fruitvliegjes maar ze bijten en laten bulten achter zoals een mug die eveneens ferm jeuken. Gelukkig hebben we van Vanessa goed spul met veel DEET gekregen. Onze weg leidde vervolgens over de Haast Highway met op het hoogste punt de Haast Pass. Een mooie route door het regenwoud. Tegen de middag waren we in Fox Glacier waar we nog net tijd hadden om in te checken, iets te eten en ons aan te melden voor een bezoek aan – de naam verraadt het al – de Fox Glacier. Het is een van de twee gletsjers die tot aan het regenwoud komen op korte afstand van de kust.
We waren blij dat onze bergbottines goed genoeg bevonden werden door de gidsen. Je eigen schoenen en sokken lopen toch altijd beter. Met een busje werden we tot aan de parkeerplaats van de gletsjer gebracht. Daar begon onze halve dagtocht. Onze gids Passang, een Nepalees, had er behoorlijk zin in en heeft ons veel verteld. Het eerste stuk was niet zo steil en ging tot vlak onderaan de gletsjer. Vervolgens moesten we 800 trappen van verschillende hoogte omhoog klimmen. Die trappen hebben ze gemaakt omdat alles er veel te makkelijk wegspoelt. Het blijft tenslotte regenwoud. Voor mij lag het tempo van de groep iets te hoog, maar dat hield mij niet tegen. Net voor de gletsjer kregen we een houten stok met een ijzeren punt eronder en moesten we ook de crampons (stijgijzers) aantrekken die ze vooraf hadden uitgedeeld. Toen begon pas echt de gletsjertocht. De gids ging voorop met een pikhouweel waarmee hij tredes hakte in het ijs om het meer bewandelbaar te maken. Het was spannend en prachtig! We gingen dezelfde weg terug en waren blij dat we bij de bus waren. We voelden het in onze benen, die 800 trappen op en af en het ijswandelen. Moe maar zeker en vast voldaan.
Vandaag zijn we rond 10u vertrokken richting Greymouth. Onze eerste stop was al na 25 km aan de Franz Jozef Glacier, de tweede gletsjer die tot aan het regenwoud komt. Hier hebben we niet zover voor gewandeld en waren tevreden met een paar foto’s vanop afstand. Onze volgende stop was Hokitika, een dorp waar de jade-nijverheid bloeit. Je kon er de slijpers aan het werk zien maar veel meer dan jade was er niet te zien. Na een hamburger (ja, zelfs ik eet af en toe een hamburger) zijn we weer de auto in gesprongen. 10 km voor Greymouth zijn we naar Shantytown gereden, een replica van een goudmijnwerkersdorp uit 1870. We hebben er een ritje op een stoomtrein gemaakt en hebben goud mogen zeven zoals je dat wel eens in films ziet. De paar schilfertjes die we hadden, kregen we mee. Het was leuk om dat eens zelf te mogen doen. Nog in het dorp kon je zien hoe de houtzagerij werkte met stoommachines, hoe de brandweerwagens (karren) eruit zagen, hoe kinderen naar school gingen, wat voor leuke instrumenten de dokters van toen hadden, etc…
Onze route van vandaag eindigde zoals ik al zei in Greymouth. Een plaats aan de kust waar het heel rustig en veel minder toeristisch is. Gelukkig hebben ze hier wel elektronicawinkels want Tjeerd z’n fototoestel heeft na 7 jaar de geest gegeven. Eerst wilde alleen het schuifje voor de lens niet meer sluiten maar daarstraks lukte het zelfs niet meer om foto’s te nemen. Aangezien de kiwi dollar nog steeds zwak staat tov de euro, heeft Tjeerd zich hier een nieuwe Canon aangeschaft.
Morgen zouden we normaal naar Westport rijden, hier 110km vandaan, maar we hebben onze plannen gewijzigd. We hebben van velen voor en tijdens de reis gehoord dat het Abel Tasman National Park zo ontzettend mooi is, vooral de paradijslijke stranden. Aangezien we voor morgenavond nog geen hotel hebben vastgelegd, kunnen we dus richting dat park rijden om het de volgende dag te gaan verkennen bv per zeekayak. Meer daarover dus in ons volgende verslag.
Foto's van Fox Glacier.
http://www.facebook.com/album.php?aid=2014928&l=6a42c&id=1014935432
-
27 Januari 2009 - 10:03
Gea:
Wat maken veel mooie dingen me en wat horen jullie veel. Maar goed dat ik niet geweten heb datjullie op de gletjer gingen sjouwen. Spannend hoor! Blijf lekker genieten, wat niet moeilijk is daar. Hug Gae en Wim -
27 Januari 2009 - 10:50
Winy:
Net je mail gelezen en de prachtige foto's gezien.
Op afstand genieten wij mee.
Hoeveel graden is het gemiddeld ? Ik zie veel wolken maar wel korte broek.
Hier is alles o.k.
liefs
Winy -
27 Januari 2009 - 10:54
Herma En Herman:
Het is grappig om te zien hoeveel verschillende weertypes jullie hebben. Nele, was het niet koud aan je blote benen in die ijsbak.Ik vind het wel stoer hoor, al die beklimmingen. Jullie hebben een goede conditie.
Veel plezier verder. Liefs, H & H -
27 Januari 2009 - 12:53
Rex:
Ik meende toch echt van jullie begrepen te hebben dat jullie vakantie gingen vieren daar, maar als ik al julie prachtige verhalen zo lees dan bekruipt me het gevoel dat dit nog zwaarder is dan werken:-)
Groot gelijk trouwens, geniet van elkaar, en van alles wat jullie nog gaan zien/meemaken!
-
27 Januari 2009 - 15:01
Inge:
Ziet er allemaal weer prachtig uit. Gelukkig heb je daar een fototoestel gevonden. Die foto's zeggen zoveel meer bij het verhaal! -
27 Januari 2009 - 17:16
Inge En Klaas:
Prachtige verhalen en foto's. Blijkbaar een schitterend land waar iedereen is geweest moet zijn. nee we zijn niet jaloers ;-)
Geniet er van!!! -
27 Januari 2009 - 17:59
Lut:
Knap verslag en foto's. Abel Tasman National Park zeker de moeite waard!!! Tjeerd veel plezier met je nieuwe camera. -
27 Januari 2009 - 18:23
DIrk & Griet:
We volgen de mooie, gedetailleerde verhalen tot op de voet : erg gevariërde weertypes & regio's - ook logisch als je zulke afstanden aflegt.
't Ziet er allemaal wel prachtig uit !
Geniet ervan ! -
28 Januari 2009 - 06:14
Kristine:
Nele en Tjeerd, kayaks huren en wandelen in Abel Tasman... DOEN DOEN DOEN! Echt niet twijfelen. Wij hadden zelfs compagnie van dolfijnen tijdens onze trip. Na een nachtje slapen op een backpackersboot trokken we naar de kustlijn voor een adembenemende (rarara, hoe kan dat nu in NZ?) wandeling. Heerlijk en zo rustig! Veel plezier! -
28 Januari 2009 - 15:59
Luc:
Dat wordt onderhand een indrukwekkend verslag en als er nu nog gletsjers zijn ook... slik, slik.
Heb aan mijn directeur congé gevraagd om alles goed te kunnen volgen.(toegestaan/griep).Veel kiwi's eten zeggen ze hier maar geen loopvogels; voor alle duidelijkheid: 2 kilo fruit!
Hatchie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
