Een podiumbeest

Het is al weer even geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Dat komt omdat we op onze laatste bestemming zijn aangekomen waar we de laatste week verblijven. Een rustpunt na onze lange rondreis. Waar waren we gebleven? Voorbije dinsdag stond er vanalles op de planning in Rotorua. Onze dag begon met een bezoek aan de Agrodome. Jawel, hebben we ook al gezien. Voor degenen die zich zorgen maken over Tjeerd en mij dat we niets nieuws zien, kan ik vertellen dat ook al doen we veel dezelfde dingen, we beleven ze toch weer anders met zo’n klein meisje erbij en ook willen we deze zaken Linde en Omoe niet onthouden.
De Agrodome is een grote boerderij waar ze aan de toeristen willen laten zien welke dieren en gewassen er in NZ worden geteeld. Een onderdeel van het bezoek was een schapenshow. Tjeerd kende het verloop nog een beetje en wist dat er op een zeker moment mensen op het podium mogen komen om oa lammetjes met een fles te voederen. Dat wilde hij natuurlijk met zijn dochter wel doen en het is hem gelukt ook. Celine vond de voorstelling van de schapen maar niks maar vanaf het moment dat ze de dieren kon aaien, kon de pret niet op. Het tweede deel van het bezoek was een rondrit over de boerderij. Celine: “rijen, rijen, rijen!” Geweldig. Onderweg mochten we de alpaca’s en schapen voederen en kregen we honing en kiwisap om te proeven.

Van zo’n voormiddag worden kleine meisjes moe dus zijn we tegen de middag terug naar ons motel gereden. Celine al slapend uit de auto gehaald en dan pas om 15u bokes gegeven. Om 16u15 werden we al verwacht bij de Maori’s. Daar kregen we eerst een rondleiding op Whakarewarewa, een geothermisch gebied waar je geisers, hotpools en modderputten kan bewonderen. We kregen ook uitleg over Maori-gewoonten en geschiedenis. Rond 18u werden we ritueel verwelkomd en mochten we plaatsnemen in de tempel voor een muziek- en dansopvoering. Op een gegeven moment nodigen ze de dames uit om mee te komen zwaaien met de balletjes. Dat leek me wel leuk voor Celine dus wij mee het podium op. De balletjes vond ze op den duur niet interessant meer en dan stond ze gewoon mee te dansen en te applaudisseren. Het beste moest nog komen. Twee liederen later mochten de mannen naar voren gaan die de haka wilden leren. Tjeerd met Celine het podium op... Er zijn filmpjes van. Wat hebben wij gelachen zeg en Celine heeft zich ontzettend vermaakt met de dansers die hun tong uitstaken.

Rond 19u15 was het tijd om aan tafel te gaan voor een hangimaaltijd. Daarbij garen ze het eten 3u onder de grond waar de aarde heet is. Dit kan uiteraard enkel op plaatsen waar geothermische activiteit is. Van soep tot dessert, het was allemaal heel erg lekker. Ook Celine heeft er goed van gesmuld en is daarna met Linde gaan wandelen, terug naar de tempel. Daar is Celine op een stoel gaan zitten, trok haar schouders op en zei verontwaardigd: “niemand”. Dat heeft ze nog de hele avond lopen vertellen tegen iedereen. Zelfs tegen de dansers die alweer hun normale kledij aanhadden. Na het eten werden we nog in een soort treintje weer naar de Pohutu-geiser gebracht om het schouwspel bij valavond te zien. Celine: “rijen, rijen, rijen” en –trekt de schouders op en kijkt verontwaardigd- “niemand”. Verschillende mensen waren ons die avond komen vertellen dat ze zich ontzettend vermaakt hadden met Celine. Die dag zijn onze lachspieren op de proef gesteld. Het was zeer leuk.

Woensdagochtend zijn we opgestaan om richting Auckland te vertrekken, maar niet zonder eerst nog even langs het Engelse badhuis te rijden wat nu het Rotorua museum is. Korte stop, een paar foto’s en daar gingen we weer. Volgende halte was al na zo’n 50km in Te Puke, bij Kiwi360, een grote kiwi farm – voor de duidelijkheid, het gaat hier om het fruit. Daar hebben we een rondleiding gekregen, alweer in een karretje (rijen, rijen, rijen), en hebben we gezien welk fruit er allemaal groeit en verhandeld wordt. Uiteraard kreeg de kiwi veel aandacht en konden we zien welk proces er vooraf gaat aan de kiwi die wij in de Belgische en Nederlandse winkels vinden. Daarna hebben we onder de kiwibomen geluncht en zijn we de auto weer ingestapt.

Rond 16u30 kwamen we toe in hartje Auckland waar we het hotel aan de Skytower gereserveerd hadden. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn Linde en Tjeerd de city tour gaan boeken voor Omoe en Linde de volgende dag. Dan zijn we richting haven gewandeld om er lekker te gaan eten (het is dan ook nog nergens niet lekker geweest). Tjeerd kreeg door een miscommunicatie in de keuken twee pizza’s ipv één. Wat een feest  Na het eten hebben we nog de benen gestrekt en gewandeld langs de haven. De volgende dag stond shopping op het programma. Omoe heeft een leuke blouse met dito sjaaltje gevonden in merinowol en ik een zwarte jurk en short. Veel tijd hadden we niet want om 12u hadden we een reservatie in een van de restaurants in de Skytower op 220m hoog. Dat restaurant draait ook rond. In één uur tijd heb je de 360° rondgemaakt en de hele skyline van Auckland gezien. Heel leuk en het eten was niet goedkoop maar wel erg lekker. Van het een naar het ander want om 13u30 werden Omoe en Linde onderaan de toren opgehaald voor hun city tour. Die was erg interessant geweest, maar ook vermoeiend. Omoe is ’s avonds thuis gebleven en wij zijn naar McDonalds geweest. Daar had Tjeerd erg lang op moeten wachten.

En dan was het op naar onze laatste bestemming: Kerikeri. Er waren best wel wat wegenwerken onderweg, dus we waren pas tegen de middag in Whangarei waar we sowieso even halt zouden houden bij de haven waar restaurantjes, winkeltjes en een grote speeltuin zitten. Voor ieder wat wils dus en rond 15u weer de auto in voor het allerlaatste stukje van 90km tot Kerikeri. We waren er om 16u30 en hebben al gauw een blij weerzien gehad met Vanessa en Jorja. Scott kwam even later ook toe. Vanessa, Linde en ik zijn naar de supermarkt gegaan om alles in huis te halen voor een NZ platter. Wat heeft het ons gesmaakt en wat deed het deugd om weer terug te zijn bij Vanessa en co. Hier blijven we nog de rest van de week en hebben we dus ook rust ingepland.

Donderdagvoormiddag zijn we kort het dorp gaan verkennen en Linde en ik zijn te voet teruggekomen. De rest van de dag hebben we rustig door gebracht in het huis. De wasmachine draaide volop en we hebben zelf eten gemaakt. Op vrijdag had Vanessa vrij genomen en Jorja hoefde voor een keer ook niet naar school. Ze waren ook bij ons in het huis blijven slapen. We zijn samen naar Paihia gereden aan de kust waar we de ferry hebben genomen naar Russell, een oud Engels uitziend dorpje met gezellige huizen en dito restaurantjes. We hebben er wat rondgewandeld en aan het water geluncht. Terug in Paihia hebben we nog de winkeltjes afgestruind en genoten van een lekker ijsje. Het was intussen warm geworden en we zijn naar huis gereden voor een plons in het zwembad en voor Celine een slaapje. Vanessa en Tjeerd zijn boodschappen gaan doen want Scott wilde wel barbecuen. Wat volgde was een heerlijk ontspannende avond met een goed glas wijn. Het was weer heel fijn om met z’n allen bij elkaar te zitten en herinneringen op te halen.

Vandaag vond in het dorp het Ocean & Orchard Wine and Food Festival plaats. We hadden op onze reis al vaak aankondigingen gezien voor zulk soort festivals maar het was nooit op de goede datum, dus nu wilden we dat wel eens meemaken. Vanessa had de vorige edities gemist, dus die zag het ook wel zitten. Om het een beetje te schetsen: het waren allemaal kraampjes in een grote kring van lokale wijngaarden, verenigingen, restaurants, etc... die elk iets aanboden van eten of drinken. Je kon ook her en der proeven. In het midden stonden tentjes met tafels en stoelen waar je kon gaan zitten om al dat lekkers te verorberen. Dat hebben we dan ook gedaan. De lunch waarin we al onze restjes van de vorige dagen zouden opeten, is terstond afgeschaft want dit konden we niet negeren. Het waren allemaal kleine hapjes dus we hebben veel kunnen proberen: blauwe kaas met salade, scampi’s met look, NZ platter, oesters, vers sinaasappelsap, wijn, blueberry ijsje, limoentaartjes, opgerolde pizza,... We hebben nog wat sap en wijn meegenomen voor thuisgebruik.

In de namiddag heeft Celine samen met papa nog een slaapje gedaan en de rest is in het zwembad gesprongen. Vanavond zijn we bij Scott en Vanessa gaan eten: crayfish op de barbecue! Crayfish is de Nieuw-Zeelandse rotskreeft. Scott vangt ze zelf in zee, snijdt ze door de helft, doet er wat olie en look op en legt ze in alluminiumfolie op de barbecue. Wat een delicatesse! De andere vis op tafel was ook heel lekker, maar crayfish blijft toch wel de top. Wederom een heerlijke avond gehad waarvoor we erg dankbaar zijn. Aangezien we geen wifi hebben in ons huis, zullen de foto’s later volgen, maar dan hebben jullie al wel weer wat leesvoer over onze avonturen. Morgen gaan we naar de markt in Kerikeri waar de boeren hun vers fruit en verse groenten verkopen. In de namiddag gaan we naar Matauri Bay waar een uitkijkpunt is over de Bay of Islands en veel strand. Met dit weer (gemiddeld 25°C) moet dat zeker goed komen.