Wijngaarden en walvissen

Maandagochtend na ontbijt in de zon op het terras, hebben we Hanmer Springs verlaten en zijn we weer richting Christchurch gereden. Zo’n 60 km ervoor zijn we “linksaf” naar het Noorden gegaan. De eerste wijngaarden kondigden zich aan en we ruilden de bergen in voor heuvels. Rond 11u gestopt voor koffie en gebak en daarna de laatste loodjes tot Kaikoura. Daar aangekomen zijn we meteen gaan informeren wanneer we meekonden op de boot om walvissen te gaan spotten. Helaas mogen kindjes onder 3 jaar niet mee, dus ik besloot aan land te blijven met Celine. De rest kon de volgende ochtend om 6u45 mee op de eerste boot.

Dan zijn we onze verblijfplaats gaan verkennen. Dit keer een cottage op een kinder- en lamaboerderij. Het was een houten huis waar de vloer niet overal waterpas lag, maar wat wel veel charme had. Er was een kinderkamer met leuke bedden, speelgoed, kussens, etc... Celine was meteen verkocht. Het babybedje stond op de andere kamer en paste er niet meer bij. Dan maar samen met mama in het grote bed slapen. Wat een feest! Vlak na aankomst, rond 14u, hebben we nog de overschot van onze crackers en hapjes opgegeten en dan was het tijd om de boerderij te verkennen voor sluitingstijd (16u) en voor het stevig begon te regenen. Er zaten rond ons huisje schapen, kippen en eenden. Op de boerderij zelf zaten varkens, hangbuikzwijnen, lama’s, geiten, ganzen, kalkoenen, cavia’s, konijnen, pony’s, hertjes, etc... Celine heeft haar ogen uitgekeken, en toch bleven de honden haar nog het meest fascineren.

Rond 17u zijn Linde, Omoe en ik naar de Lavender Farm gereden die daar niet zo ver vandaan lag. De shop was gesloten maar we mochten van de eigenaar, een Nederlander die 26 jaar geleden met z’n gezin emigreerde, wel de tuinen bekijken. Dit had mijn moeder moeten zien. Zoveel soorten lavendel en wat rook het daar heerlijk. Een deel was al geoogst en een ander deel werd nog gretig gesmaakt door grote, gonzende hommels. We wilden zeker de volgende dag terugkomen om de rest te bekijken. Het was tijd om Tjeerd en Celine uit hun slaapje te gaan wekken en op zoek te gaan naar een goed restaurant in Kaikoura centrum. Wim zei ooit: je eet alleen vis op restaurant als je de zee kan zien, dus dat hebben we dan ook gedaan.

Zoals vastgelegd zijn Omoe, Linde en Tjeerd vroeg opgestaan om walvissen te gaan zoeken. Celine en ik zijn pas om 7u45 wakker geworden. Dat was een record maar het was wel even reppen om om 8u15 klaar te staan om mee de dieren te gaan eten geven. Celine had ondanks het grote aantal kippen, eenden en andere vogels om zich heen geen schrik om ze eten te geven. Ze keek wel eens raar toen een kip een stukje brood uit haar hand pikte. Daarna zijn we de konijnen en cavia’s gaan helpen voederen. Ze vond het helemaal geweldig dat de honden ook met ons meeliepen. Leuke ervaring voor haar, maar blijkbaar ook erg vermoeiend. Daarna heeft ze een uur op de zetel gelegen... met Maja op de tv. Om 10u15 waren de bootvaarders terug zonder een walvis tegengekomen te zijn (je krijgt dan ook een groot deel van je geld terug), maar albatrossen hebben ze wel gezien. We zijn toen teruggereden naar de Lavender Farm om te kijken hoe ze de lavendelessentie (olie) extracten en welke producten ze vervolgens daarmee maken. Een streling voor de zintuigen.

Op naar het Noorden voor onze laatste twee nachten op het Zuidereiland. Onderweg zijn we gestopt in Seddon om te lunchen en om daarna Yealands Estate te gaan bezoeken, een zeer groot wijnhuis wat wijn levert aan oa Gall & Gall, de slijterijafdeling van Albert Heijn. Ik had er al meerdere wijnen van geproefd maar wilde toch eens gaan kijken naar de bron. Ze werken op dit wijndomein klimaatneutraal en zijn daarmee wereldwijd uniek in hun soort. Linde en ik hebben een proeverij gedaan en twee flessen gekocht: een Pinot Gris en een Porto. De Porto van Yealands is tot nu toe de enige portwijn die in de Marlborough-streek gemaakt wordt en hij is enkel verkrijgbaar aan de wijnkelderdeur. Erg lekkere tawny porto.

30 km verderop in Blenheim komen we in het hart van de Marlborough-wijnstreek waar zich ook ons hotel bevindt: Chateau Marlborough, een prachtig hotel waar we een room upgrade kregen omdat ze onze booking niet konden terugvinden. Iedereen heeft nu een ruime kamer en wij kijken uit op het zwembad en hebben een klein terrasje. Weer verwennerij. Na wat zonnebaden en opruimen zijn we het centrum ingewandeld. Blijkbaar sluiten de winkels om 17u want er was niet veel meer te beleven. We zijn dus vroeg gaan eten bij een Thai. Omoe heeft dit keer geen te pikant eten gegeten en het heeft haar gesmaakt. Ons allemaal trouwens. Na thee met chocolade op het terras was het bedtijd voor Celine. We hebben nu geen aparte woonruimte dus zit ik nu op Omoe en Linde hun kamer deze blog te schrijven. Morgen gaan we op wijntoer en gaat Tjeerd zwemmen met Celine als het warm genoeg is. Verslag daarvan over twee dagen.